به یاد آزادگان و نمادهای ایثار

سی سال پیش در چنین ایامی، نخستین گروه از فرزندان به بند کشیده شده این ملت از چنگال دژخیمان عراقی رها و آزاد شدند.

نسل های اخیر، آن روزها را ندیده اند که سراسر کشور چگونه در آن روزها آکنده از اشک و شوق بود تا ملتی شکسته دل و رنجور از ستم، فرزندان برومندش را در آغوش خود بکشد.

پدرانی با بغض های فرو خفته، مادرانی با دیدگان نگران و منتظر، همسرانی با دل هایی پریشان و مضطرب در کنار آرزوهایی خفته و بی امان و پسران و دخترانی که چه بسا، روی پدر ندیده و مهر و ماهش را نبوسیده بودند، همه در انتظار به سر می بردند.

جنگ تحمیلی رژیم حاکم بر عراق علیه ملت ایران، یکی از خونبارترین و طولانی ترین جنگ های تاریخ بود که بهترین فرزندان این کشور را از میان برداشت و ویرانی های فراوان بر جای گذاشت. اما، خاکی از ایران به یغمای دزدان شرافت نرفت و خون پاک ترین فرزندان ایران، چونان سپری بر تیرهای خصم فرومایه مانع شد.

این روزها که حکایت بد عهدی ناراستان با حقوق اساسی ملت ایران را می بینم و قصه پر غصه دزدان ثروت ملت را می خوانم و داستان بتکده های پر از عیش و طرب بی عاران نا اهل را مطالعه می کنم، سخت دلم می گیرد و به یاد آن صفا پیشگان شکیبا و نیک سیرت، حسرت ها می خورم که چرا در گرداب چنین فرجام به دام بی اخلاقی ها، بد عهدی ها گرفتار آمدیم؟

با همه محنت و رنج ها، نغمه خوانی امیددر وجودمان غلغله می زند. امیدی که سرشار از عشق به ایران اسلامی بوده و آکنده از شور و شوق به سعادت مندی است و بی تردید، رمز این امید، همتی یکدلانه برای دانایی، و کرامت جویی می باشد.
به امید روزهای زیبا برای ایران و ایرانی

بهروز اصانلو شهردار قیدار
۲۷ مرداد ۱۳۹۹