سلام بر طبیعت ایرانیان، روز سیزده بدر را در خانه ماندگار شدند.
چرا انسان با زیست بوم خود این چنین غریبی می کند و نامهربانی می ورزد؟ یکی از بزرگ ترین نعمت های زندگی، زیستگاهی است که با ارکان آب، خاک، هوا و موجودات زنده اش همسایه و دمساز شده ایم تا روزگار عمر خویش را در کنار آن ها سپری کنیم.
آن هنگام که آب، خاک و هوا را آلوده می سازیم یا به شیوه های گوناگون، جانداران پیرامون خود اعم از گیاهان و حیوانات را می آزاریم و از نعمت زندگی آرام، محروم شان می کنیم، غفلتی بزرگ داریم و بر خویشتن خویش، بر فرداها و نسل هایی که قرار است، بعد از ما ساکنان این زیستگاه شوند، ظلمی نابخشودنی نموده و توازن زندگی را بر هم می زنیم.
قدرت های اقتصادی ناموزون و تولید کنندگان اسلحه و تجهیزات مرگبار، مافیاهای مالی و اقتصادی، گروه های تروریست و آدم کش، قاچاقچیان و سوداگران طبیعت، در دادگاه توسعه پایدار و محکمه محیط زیست، متهمان ردیف اولی هستند که زمین را از سکونت گاه آرام و موزون اش خارج نموده و حیات زیستی را به مخاطره افکنده اند.
در روزگار کنونی مقابله با کرونا، از پسماندهای اقلام سلامت و دفع بد آن نباید غفلت ورزید. همه باید مراقبت کنند که این بار، گرفتار زباله های بیمارستانی و پسماندهای آلوده نشویم.
ویروس کووید ۱۹، با ه‍ر ضرر و خسرانی که متوجه انسان کرد، آدمی را برای ایامی کوتاه در خانه محصور ساخت تا اندکی بی اندیشد با خود و زیستگاه زمین چه کرده است.
دوران کرونا، دیر یا زود خواهد گذشت؛ اما، زمان آن فرا رسیده است که زین پس، به مفاهیمی چون «جهانی شدن محیط زیست و توسعه پایدار جهانی»، «شهروند جهان محور و مسؤولیت پذیری جهانی»، «جهانی عاری از آلودگی، زباله و دود»، «جهانی با انرژی های پاک و تجدید پذیر» و سرانجام، «جهانی پاک برای زندگی شایسته» بی اندیشیم و برای نیل به آن، هدف گذاری کنیم.
طبیعت و محیط زیست، پنجره پاک و شیشه زیبای زندگی برای تماشای جهان است. مراقب باشیم که این شیشه زیبا، کدر نشود .
بهروز اصانلو
۱۳ فروردین ۱۳۹۹
گالری
قیدارخدابنده